| 39 |
Chorobliwy stan społeczeństwa XX wieku określił Roepke [Wilhelm. – przyp. JF] mianem proletaryzacji […]: ”Proletariat cierpi na brak tego, z czym zupełnie niezależnie od czysto materialnych aspektów życia w sposób naturalny mieli do czynienia chłopi i rzemieślnicy: niezależności i autonomii całej ich egzystencji, mocnego zakorzenienia w środowisku domowym i rodzinnym, posiadaniu własności [dbałości o swój majątek, umiejętności zarządzania nim i szacunek dla majątku innych. – przyp. JF] i wykonywanym zawodzie [przewidywaniu, podejmowaniu ryzyka, działaniu na wolnym rynku, uodparnianiu się na przeciwności losu i zaburzenia, szkoleniem następców. – przyp. JF]. Ta kaleka, niepełna egzystencja jest nade wszystko pochodną wydziedziczenia szarego człowieka, pozbawienia go własności prywatnej będącej ostoją samodzielnego bytu jednostki i jej rodziny. Nastąpiła koncentracja własności w rękach nielicznych i przekształcenie szerokich mas ludzkich w zatomizowaną , zurbanizowaną masę [będących niewolnikami wieloletnich kredytów. – przyp. JF] najemników. Proletaryzacja, pokazana jako podstawowy wymiar kryzysu nowożytnego społeczeństwa, jest stanem niebezpiecznym antropologicznie i socjologicznie. Zagrożenie bierze się stąd, iż sproletaryzowana masa ludzka staje się ślepą siłą na arenie politycznej, podatną na demagogię i manipulację. Sproletaryzowany żywioł społeczny przestaje być odporny na chorobę totalitaryzmu.
[…]
Oto etyka obowiązku, właściwa dla własności indywidualnej, jest wypierana przez etykę korzyści właściwą dla systemu socjalistycznego. Oto mentalność ludzi odważnych i odpowiedzialnych – za siebie, rodzinę, pracowników – zostaje zastępowana mentalnością rentiera. Młodym ludziom, którzy powinni zdobywać świat, każe się poświęcać uwagę wyborowi funduszu emerytalnego i zmusza się ich do podniecania się informacjami o wysokości stopy zwrotu z operacji spekulacyjnych [opartych, nota bene, na kreacji pustego pieniądza przez rządzących. – przyp. JF].
[…]
Państwo powinno chronić liczną warstwę drobnych przedsiębiorców, kupców, rzemieślników [i niezależnych rolników. - przyp. JF]. Chronić jednak nie systemem przywilejów, protekcji i urzędniczych łask - te bowiem niszczą takie cnoty, jak rzetelność, pracowitość, roztropność w podejmowaniu uzasadnionego ryzyka, wiarygodność i wierność w relacjach międzyosobowych, męstwo we wprowadzniu decyzji trudnych i bolesnych, lecz koniecznych dla wspólnej pracy przedsiębiorstwa i dla zapobieżenia ewentualnym katastrofom [konsekwencje dylematu ja/grupa. - przyp. JF]. |
! - dobry cytat
kapitalizm/socjalizm
|