Heroiczne przywództwo. Tajemnice sukcesu firmy istniejącej ponad 450 lat

1. wyznaczanie kierunku: czyli a/. tworzenie wizji przyszłości (często odległej) i b/. tworzenie strategii potrzebnej do realizacji tej wizji;
   
2. jednoczenie ludzi: komunikowanie kierunku w słowach i czynach tym wszystkim, których współpraca może być potrzebna, aby stworzyć zespoły i koalicje rozumiejące wizje i strategie oraz uznające ich ważność;
   
3. motywowanie i inspirowanie: pobudzanie ludzi do przezwyciężania poważnych przeszkód (politycznych, biurokratycznych oraz tych związanych z zasobami), które stoją na drodze do zmiany, poprzez zaspokajanie podstawowych, a często niespełnionych ludzkich potrzeb;
   
4. i wreszcie: w wyniku tych pierwszych trzech ról – dokonywanie zmiany, często radykalnej.
   

• Zawsze nauczają i uczą się.
• Kształtują „wspaniałych i wybitnych” ludzi.
• Z uporem postępują naprzód.
• Dodają sobie sił, żywiąc ambicję osiągania heroicznych celów.
• Wykazują się innowacyjnością, podchodząc do wyzwań w sposób nigdy wcześniej niewypróbowany.
• Oddają się doskonałości.
• Pozostają otwarci na nowe idee.
• Przedkładają prawdę nad swoje ego.
• Wywierają wpływ na innych własnym przykładem, własnymi pomysłami oraz wsparciem mentorskim.

1. oparta na obojętności wolność od nieuporządkowanych przywiązań,
2. wiedza o wszystkim, co głęboko osobiste i niepodlegające dyskusji: wartościach, celach, sposobach pracy,
3. pewność siebie potrzebna do akceptowania nowych dróg oraz badania odkrywczych pomysłów i punktów widzenia, zrodzona z nastawienia „cały świat staje się naszym domem”.

„Wielka czułość” połączona z pasją, która pozwala skłonić innych do tego, by „biegli z maksymalną prędkością ku perfekcji”. Napędzane miłością przywództwo nie jest gnaniem innych do przodu bez względu na ich aspiracje, dobrostan lub osobiste potrzeby. Nie jest to również bycie przemiłym menadżerem – równiachą patrzącą przez palce na kiepskie wyniki pracownika, które mogą w przyszłości zaważyć na jego dalszym rozwoju zawodowym. Kierujący się miłością przywódcy pragną widzieć jak ukryty potencjał rozkwita, i robią co mogą, by w tym pomóc. Ujmując to prościej: kiedy dzieci, uczniowie, studenci, lekkoatleci lub pracownicy realizują w pełni swój potencjał? Wtedy, gdy ci, którzy są ich rodzicami, nauczycielami, trenerami lub menadżerami, budzą zaufanie, wspierają, zachęcają, odkrywają ich możliwości oraz wyznaczają wysokie standardy.

• Kultura jest silna nie tylko na papierze, lecz w realny sposób, który kieruje codziennymi zachowaniami pracownika. Gdy właściciel firmy detalicznej potrafi skutecznie zaszczepić w swoich pracownikach kulturę obsługi klienta, to z własnej woli będą się oni jeszcze bardziej starać spełnić oczekiwania klienta.
• Kultura odpowiada strategii. Kultura skupiająca się na szczegółach i podkreślająca kontrolę działania lepiej pasuje do niskomarżowego producenta urządzeń precyzyjnych niż do agencji reklamowej.
• Co najważniejsze, kultura promuje możliwość łatwego dostosowywania się. Nie blokuje zmian, lecz do nich zachęca.

Podzielana wizja przyszłości […] pomaga jednostkom odróżnić to, co jest dobre, od tego, co jest złe dla organizacji, oraz to, co jest warte osiągnięcia. Co najważniejsze, umożliwia upoważnienie szerokiej grupy osób do podejmowania decyzji. W rezultacie jednostki mogą podejmować trudne decyzje bez odwoływania się za każdym razem do wyższych szczebli organizacji, ponieważ wiedzą, jakie efekty końcowe są pożądane.

Schall poświęcił znaczną część swojej kariery studiowaniu niebios, co także było fundamentem jego sukcesu. I to właśnie niebiosa interweniowały w jego sprawie w ostatnim i dramatycznym zwrocie akcji. Potężne trzęsienie ziemi nawiedziło Pekin w dniu, gdy wyrok śmierci na Schalla został przedstawiony cesarzowi. Jakiż znak mógł być bardziej czytelny? Przerażeni i wstrząśnięci (również dosłownie) sędziowie i prokuratorzy szybko zrewidowali wyrok. Pobłażliwość okazała się lepszym pomysłem i Schallowi pozwolono wrócić do swojej rezydencji.

Przede wszystkim muszą przestać zachowywać się, jakby przewodzili tym, których zadaniem jest stać w szeregu, i zacząć przewodzić przywódcom. Aby to uczynić, muszą robić to, co innym pomaga przewodzić.

1. są przywódcami dla samych siebie, inspirując innych swoim przykładem i tworząc środowiska większej miłości niż bojaźni,
2. znajdują aptissimi i pracują nad ich rozwojem,
3. pomagają podwładnym znaleźć ich wewnętrzne „dźwignie” uruchamiające pełne motywacji działanie,
4. ufają i okazują wsparcie tym, którzy są „na miejscu”.

1. samoświadomości,
2. pomysłowości,
3. miłości,
4. heroizmie.

1. Doceń swoją godność i wielki potencjał.
2. Zidentyfikuj swoje słabe strony i przywiązania, które uniemożliwiają realizację potencjału.
3. Wyartykułuj wartości, z którymi się utożsamiasz.
4. Wyznacz sobie osobiste cele.
5. Wykształć w sobie światopogląd: określ swoje stanowisko, zdecyduj, czego chcesz i jakie relacje będziesz nawiązywał z innymi.
6. Dostrzeż mądrość i wartość examenów i zobowiąż się do ich wypełniania (codzienny, autorefleksyjny nawyk przywracania skupienia na priorytetach oraz wyciągania nauk z sukcesów i porażek).

1. rozumienie swoich mocnych i słabych stron, wyznawanych wartości i światopoglądu,
2. śmiałe wprowadzanie innowacji oraz przystosowywanie się w taki sposób, by móc zaakceptować zmieniający się świat,
3. przyciąganie innych pozytywnym i pełnym miłości nastawieniem,
4. dodawanie sobie i innym energii do działania przez rozbudzanie heroicznych ambicji.