| Strona |
Treść cytatu |
Słowa kluczowe / uwagi |
| 46 |
Roztropność polega na tym, że najpierw wytyczamy sobie cel, następnie zastanawiamy się, w jaki sposób można go osiągnąć i czy nie koliduje z moralnością, gdyż ona stoi ponad naszym myśleniem; następnie, w jaki sposób najwygodniej można go osiągnąć, dalej, w jaki sposób utrzymać to, co się zdobyło, i wreszcie, jak z tego korzystać. |
SDR - sztuka dobrej roboty
|
| 46 |
Zdałem sobie sprawę z tego, że pisanie o roztropności jest równie łatwe, jak pisanie o każdej innej sprawie, natomiast stosowanie zasad roztropności we własnym życiu nastręcza wiele kłopotów. |
Ahamkara
Syndrom Kalego
! - dobry cytat
|
| 53 |
„Natura nasza jest skłonna do złego” |
Ahamkara
|
| 93 |
Niechby tylko (ci, którzy to piszą), zobaczyli, jak ohydnie wygląda takie prawienie komplementów! – jakby dwa muły wzajemnie się lizały. |
towarzystwo wzajemnej adoracji
|
| 93 |
★ Z przykrością stwierdzam, że dziś dzieje się odwrotnie! Co za czasy i co za obyczaje! Zamiast wychwalać tych, którzy zasłużyli sobie na to cnotą i wzorowym życiem, tak jak słusznie chwalił Pliniusz Trajana czy Horacy Mecenasa, pisze się prawie wyłącznie bezwstydne pochlebstwa! |
dziennikarze
|
| 120 |
Co to jest ojczyzna? Nie jest to nic innego jak zmowa małych tyranów (mam na myśli głównie ojczyznę Rzymian, Kartagińczyków, Spartan, Ateńczyków, gdzie ludzie źli pod pretekstem patriotyzmu chcieli panować nad dobrymi, a bogaci nad biednymi), po to, by uciskać ludzi spokojnych, bojaźliwych i takich, którzy są na ogół nieszkodliwi. |
państwo
|
| 129 |
Straszny jest los człowieka, którego skóra z zewnątrz jest bogata w zaszczyty, a od wewnątrz pełna jest zgnilizny moralnej. Takich szanują jedynie głupcy i pospólstwo. Ludzie uczciwi nienawidzą ich, a ludzie chełpliwi wręcz wyśmiewają. I odwrotnie, ludzie, których honor polega na pięknie duszy, bywają często na zewnątrz niezauważeni. Prowadzą zazwyczaj życie spokojne i bezpieczne, gdyż zadowoleni są ze swego losu. Trzecią grupę stanowią ci, którzy zasługują na wzgardę pod każdym względem, którzy są próżni i którym dokucza ich hańba. Ci są podobni do tragarzy i rolników. Jeżeli wiodą życie pod książętami sprawiedliwymi, wiedzie im się względnie dobrze, szczególnie gdy należą do jakichś związków. Ci, którym zależy na chwale zewnętrznej i wewnętrznej, są bardzo narażeni na oszczerstwa, intrygi osobiste i oskarżenia. |
rachunek populacyjny
|
| 203 |
Uważam, że na podstawie samego czytania nie można stworzyć zasad, samo czytanie nie zastąpi sprawdzania z rzeczywistością, podobnie jak pracy wielu miesięcy nie można oddać, odtworzyć, przekazać w ciągu jednej godziny. |
myślenie absolutne
konfrontacja zastosowania
|
| 219 |
Łudzimy się zwykle wtedy, gdy dokonujemy jakichś czynów większych. |
! - dobry cytat
|
| 253 |
Istnieją dwa zasadnicze powody nieszczęść u ludzi; ponieważ wszystko jest próżne i bezsensowne, człowiek szuka tego, co jest doskonałe i trwałe. Z chwilą gdy człowiek zauważy, że brakuje mu czegoś trwałego – mianowicie gdy jest chory zdrowia, gdy jest biedny – bogactw, gdy bezdzietny – dzieci, gdy nieszczęśliwy – przyjaciół; szuka czegoś, a gdy nie znajduje, pogrąża się w smutku i zgryzocie. Ale jeszcze gorzej, gdy znajdzie to, czego szukał, gdyż jest rozczarowany i nadal szuka, zawsze bowiem czegoś mu brak. Tak August skarżył się na brak przyjaciół i na bezwstyd w swej rodzinie. Tacy ludzie oszukują sami siebie. Drugi powód to fakt, że ludzie uważają, iż wiedzą to, czego faktycznie nie wiedzą. Ci również oszukują siebie i bliźnich. Inni udają, że coś wiedzą i również oszukują bliźnich.
Do tych nieszczęść dochodzą jeszcze dwa dalsze – zależnie od okoliczności. Po pierwsze, gdy żyje się w czasach i miejscach, gdzie państwo ginie na skutek złych praw, chęć sprzeciwiania się jest rzeczą bardzo trudną, pełną obaw lub wręcz nierozsądną. Chcieć uniknąć losu, który przypada obywatelowi, jest rzeczą niemniej trudną niż niebezpieczną. Cała własność i pieniądze podlegają konfiskacie publicznej. Drugim nieszczęściem zależnym od przypadku jest ryzyko życia, pod czym rozumiemy krótkotrwałość życia, dlatego też wielu ludzi umiera wskutek nadmiaru pracy, podczas gdy inny kradną ich korzyści. Klęski te stanowią problem dla wszystkich, ale największy dla starców i ludzi mało przezornych. Dla osób niedoświadczonych i mało ostrożnych stwarza to często sytuację bez wyjścia. Sytuację tę pogarsza jeszcze głupota, a jeśli dołączy się do tego brak orientacji, to sprawia ona, że ludzie stają się źli i szkodzą innym. |
Ahamkara
|
| 255 |
W roku 1560, o ile się nie mylę, było to 15 października, znajdowałem się w Mediolanie i zamierzałem udać się do Bolonii. Około sześć dni przedtem zgubiłem mosiężną agrafkę do szelek, którymi umocowywałem spodnie do koszuli. Nie zwróciłem na to uwagi, gdyż miałem wówczas wiele obowiązków, ale w dzień przed zgubieniem agrafki kazałem kupić aż sześć paczek szelek, z myślą, że zabiorę je do Bolonii. W dniu i godzinie wyjazdu (właśnie w chwili wsiadania do wozu) byłem zmuszony pójść do ustępu. Gdy załatwiłem się i chciałem jak zwykle umocować szelki, nie udawało mi się. Nie mówiąc nikomu o tych kłopotach, udałem się do sklepu blisko mego domu, aby je kupić (w pobliżu były, o ile się nie mylę, aż trzy sklepy), w żadnym nie znalazłem ich. Zastanawiam się, co mam robić. Przypominam sobie o zakupionych niedawno paczkach. Proszę zięcia o klucz. Daje mi go. Otwieram skrzynię. Skrzynia wskutek niemieckiego mechanizmu otwarła się z trudnością. Wreszcie znajduję szelki. Przy okazji zauważam poukładane rękopisy wszystkich moich ksiąg. Sam je tam włożyłem, aby je zabrać z sobą, gdy będę odjeżdżał. „Osłupiałem, najeżyły mi się włosy, głos utknął mi w gardle”. Wszystkie rękopisy powyciągałem i zabrałem ze sobą do Bolonii. Dzięki temu zacząłem prowadzić wykłady. Z początkiem grudnia nadeszła listowna wiadomość, że w noc mego wyjazdu skrzynia zarwała się, a wszystko, co było w skrzyni, zostało rozkradzione. Gdyby nie wypadek z owymi szelkami, nie mógłbym wykładać, zaprzestałbym wykonywania zawodu, musiałbym żebrać i zginęłyby wszystkie moje dzieła… chyba umarłbym wkrótce ze smutku. Wszystko to zależało od drobiazgu. |
nieliniowość
|
| 256 |
Jeśli chcesz poznać obyczaje ludzi, ich zamiłowanie do nauk i stopień ich kultury, zwróć uwagę na położenie naturalne miejsca, które zamieszkują, na ich prawa i zwyczaje. Na tej podstawie przekonasz się, że ludzie niewykształceni są prości i uparci, i dlatego popadają w skrajność: gdy są dobrzy, są zaraz najlepsi, trudno ich zepsuć; gdy zaś są źli, są najgorsi, nie przekonują ich żadne argumenty rozumowe ani namowy; są ohydni w sprawach seksualnych, są skłonni do obżarstwa, w gniewie są okrutni. Jeżeli są biedni, to są zarazem chciwi; jeśli są bogaci, mają przerost ambicji. Na ogół jednak są gnuśni, gruboskórni, zazdrośni, złośliwi, a nawet skąpi. Jeśli ludzie tacy żyją pod władzą tyranów, to gdy są wpływowi, nastawiają się całkowicie na porywanie cudzej własności, a gdy są biedni, starają się strzec swej własności. Panuje w ich postępowaniu chciwość, nie ma miejsca ani na miłość, ani na wierność, ani na litość. Odwaga połączona z gniewem czyni ich okrutnymi, lenistwo – odrażającymi, zwłaszcza gdy jest połączone z lubieżnością. Z konieczności i zwyczaju są pracowici. Ich wytrwałość czyni ich genialnymi. Jeśli prawa nie pozwalają kształcić się, rozwijają swe siły w rzemiośle i zdrowej ambicji. Dzieje się tak np. za rządów arystokratycznych – kwitną u nich sztuki artystyczne i rzemiosło, zwłaszcza jeśli okolica ma różne bogactwa naturalne. |
Ahamkara
|
| 257 |
W państwie republikańskim i wszędzie tam, gdzie szuka się władzy i bogactw, nikt nie liczy się z honorem. |
Cykl Glubba - Faza Intelektu
|
| 261 |
„Łatwo mogę pokazać ci, jak jedno jabłko potrafi zepsuć cały stóg jabłek, ale ty nie możesz mi pokazać, by stos jabłek mógł naprawić jedno zepsute jabłko”. |
nieliniowość
rachunek populacyjny
|
| 265 |
Nie powierzaj swoich spraw urzędnikowi. Jeżeli jemu je powierzysz, on skorzysta z nich dla własnej korzyści. Jeśli zaś będziesz dochodzić swych praw, zachodzi niebezpieczeństwo, że ściągniesz na siebie jego nienawiść, a w każdym wypadku będziesz od niego zależny. |
urzędnictwo
|
| 265 |
Licz się z tym, że ludzie są tak długo wierni, jak długo widzą w tym swą korzyść, chyba że charakterem stanowczo górują nad sprawą. |
Ahamkara
|
| 275 |
Wynalazki innych ludzi uważałem w większości za fałszywe albo po prostu nie rozumiałem ich, stąd też z nich nie korzystałem. |
Ahamkara
|
| 284 |
Wszyscy ludzie to plotkarze, chciwcy, kłamcy, chorobliwie ambitni. |
Ahamkara
|
| 284 |
Nie pisze się dziś nic nowego, przepisuje się tylko. |
Ahamkara
|
| 287 |
Okaże się, że twoi przyjaciele potrafią zaimponować swymi dowcipami i grą w czasie uczt bardziej niż ty swoją wiedzą. Czy uważasz, że przyjaciele twoi opuszczą tych, u których mają wzięcie, a przyłączą się do ciebie? Na cóż służy ci twoja wiedza, skoro ona ich nie interesuje? „Twoja wiedza cała jest wiedzą dopiero wtedy, gdy ktoś drugi wie, że ty coś wiesz”. |
Fizyka Człowieka
|
| 289 |
Na czyny ludzkie wpływają następujące elementy: wprawa w działaniu, rozum, rady, natchnienie, okazja, poryw i przypadek. Wprawa w działaniu powoduje skutki pewne, jak np. u kowala. Rady ludzkie zależą od kaprysu doradców. Jeżeli doradcy nie są twymi przyjaciółmi, niczym nie można na nich wpłynąć, jak na to wykazuje doświadczenie: ani pieniędzmi, ani nagłymi atakami okrucieństwa. Natchnienie jest ptakiem rzadkim i nikomu jeszcze nie towarzyszyło we wszystkich przypadkach. Okazja jest czymś dobrym, zwłaszcza gdy jest odpowiednio przygotowana, niestety, nie zawsze nadarza się w odpowiednim momencie. Rozum jest elementem najpewniejszym i najbardziej wypróbowanym, zwłaszcza u osób doświadczonych. Podobnie przypadek nie jest niczym pewnym. Najgorszy jest poryw, może być on pożyteczny jedynie w czasie walki – gdyż jest ona czymś irracjonalnym. |
SDR - sztuka dobrej roboty
|
| 321 |
„Doctrina crassa” to solidna, sprawdzona wiedza. |
konfrontacja zastosowania
|
| 322 |
Jedną z cech charakterystycznych metodologii Cardana jest fakt, że z chwilą gdy dojdzie do jakiejś konkluzji czy zasady, stara się podnieść ją do wyższego stopnia abstrakcji, znaleźć dla niej jakąś formułę ogólniejszą („oglądać istotę pojęcia i oddzielić jakoby duszę pojęcia od jego ciała”), następnie zaś wykazać jej konkretne zastosowanie w innych dziedzinach. |
myślenie
Abstrakcyjne
|
|