| Strona |
Treść cytatu |
Słowa kluczowe / uwagi |
| 9 |
Historyk nauki na próżno szuka jednej linii rozwoju. Praca Gibbsa, dobrze skrojona, była źle uszyta, toteż innym przypadło w udziale dokończenie tego, co rozpoczął.
The historian of science looks in vain for a single line of development. Gibbs' work, while well cut out, was badly sewed, and it remained for others to complete the job that he began. |
historia nauki
twórcy
|
| 11 |
Gibbs pojęcie prawdopodobieństwa wprowadził do fizyki, zanim jeszcze powstała właściwa teoria prawdopodobieństwa, której potrzebował. Ale mimo wszystko, jestem przekonany, że to Gibbsowi raczej niż Einsteinowi, Heisenbergowi czy Planckowi musimy przypisać dokonanie pierwszego wielkiego przewrotu w fizyce dwudziestego wieku.
Na skutek tego przełomu fizyka przestała rościć sobie pretensję do zajmowania się tym, co się na pewno zdarzy, a zajmuje się tym, co się zdarzy z ogromnym prawdopodobieństwem. Na początku w pracy Gibbsa ta postawa nakładała się na substrat newtonowski, gdzie elementami, których prawdopodobieństwo stanowiło przedmiot badania, były układy stosujące się do wszystkich praw fizyki Newtona. Teoria Gibbsa była w zasadzie nowa, lecz zmiany jakie początkowo wprowadzała nie wykraczały poza świat pojęć Newtona. Od tego czasu sztywny substrat newtonowski w fizyce został odrzucony lub zmodyfikowany, i gibbsowska zasada możliwości tkwi obecnie u podstaw fizyki bez żadnych ornamentów. Zapewne, ostatnie słowo w tej sprawie nie zostało jeszcze powiedziane. Enstein, w pewnych okresach także i De Broglie nie przestawali twierdzić, że sztywny deterministyczny świat jest bardziej do przyjęcia niż świat zbudowany na zasadzie prawdopodobieństwa. Lecz ci wielcy uczeni tylko osłaniają odwrót przed przeważającymi siłami młodego pokolenia.
Gibbs' introduction of probability into physics occurred well before there was an adequate theory of the sort of probability he needed. But for all these gaps it is, I am convinced, Gibbs rather than Einstein or Heisenberg or Planck to whom we must attribute the First great revolution of twentieth century physics.
This revolution has had the effect that physics now no longer claims to deal with what will always happen, but rather with what will happen with an overwhelming probability. At the beginning in Gibbs' own workthis contingent attitude was superimposed on a Newtonian base in which the elements whose probability was to be discussed were systems obeying all of the Newtonian laws. Gibbs' theory was essentially new, but the permutations with which it was compatible were the same as those contemplated by Newton. What has happened to physics since is that the rigid Newtonian basis has been discarded or modified, and the Gibbsian contingency now stands in its complete nakedness as the full basis of physics. It is true that the books are not yet quite closed on this issue and that Einstein and, in some of his phases, De Broglie, still contend that a rigid deterministic world is more acceptable than a contingent one; but these great scientists are fighting a rear-guard action against the overwhelming force of a younger generation. |
Myślenie mnogościowe
spojrzenie probabilistyczne
|
| 17 |
Przy kierowaniu i komunikowaniu się musimy stale zwalczać wykazaną przez Gibbsa skłonność entropii do zwiększania się, czyli skłonność natury do psucia tego, co zorganizowane, i do niszczenia tego, co posiada jakiś sens.
In control and communication we are always fighting nature's tendency to degrade the organized and to destroy the meaningful; the tendency, as Gibbs has shown us, for entropy to increase. |
zaburzenie
natura rzeczy
|
| 30 |
Jak powiedzieliśmy, statystyczna tendencja natury do bezładu, tendencja entropii do wzrastania w układach izolowanych, znajduje wyraz w drugim prawie termodynamiki. My, istoty ludzkie, nie jesteśmy układami izolowanymi. Pobieramy z zewnątrz żywność, która rodzi energię, i jesteśmy w konsekwencji częściami tego większego świata, który zawiera źródła naszej żywotności. Ale jeszcze ważniejszy jest fakt, że przez nasze narządy zmysłów pobieramy informacje i stosownie do nich działamy.
As we have said, nature's statistical tendency to disorder, the tendency for entropy to increase in isolated systems, is expressed by the second law of thermodynamics. We, as human beings, are not isolated systems. We take in food, which generates energy, from the outside, and are, as a result, parts of that larger world which contains those sources of our vitality. But even more important is the fact that we take in information through our sense organs, and we act on information received. |
Fizyka Życia
|
| 36 |
System nerwowy podejmuje decyzje w oparciu o decyzje podjęte w przeszłości. |
nadążność
emocje
Emocje - są to decyzje (lub schematy decyzyjne) zapisane w naszych projektach genetycznych. Decyzje (schematy decyzyjne) zapisane w genach naszych przodków, które przyczyniły się do ich sukcesu reprodukcyjnego.
|
| 38 |
jak wyjaśnił von Neumann w swej Theory of Games, ma to na celu nie tylko wygranie dzieki bluffowi, lecz takze przeszkodzenie przeciwnikowi w osiągnięciu wygranej na zasadzie wzbudzenia w nim pewnosci, że my sami nie bluffujemy.
as von Neumann explains in his Theory of Games, is intended not merely to enable us to win on a bluff, but to prevent the other side from winning on the basis of a certainty that we will not bluff. |
taktyka von Neumanna
|
| 53 |
Cała koncepcja pozornie celowego organizmu mechanicznego, bilogicznego bądź społecznego, przypomina raczej strzałę unoszoną prądem czasu w określonym kierunku, niż odcinek prostej, który przebiega równie dobrze w jedną, jak w drugą stronę, zależnie od naszego uznania. |
dążność
|
| 104 |
Widzieliśmy, że pewne organizmy, jak np. organizm ludzki, mają tendencję do utrzymywania przez jakiś czas, a nawet do podwyższania poziomu własnej organizacji, tworząc lokalną enklawę w ogólnym strumieniu rosnącej entropii, chaosu i upodobnienia. Życie jest wysepką w konającym świecie. Proces, dzięki któremu my, żywe istoty, stawiamy opór temu strumieniowi destrukcji i rozkładu, znany jest pod nazwą homeostazy.
Możemy żyć tylko w bardzo specjalnym otoczeniu, które utrzymujemy wokół siebie, dopóki nie zaczniemy się rozkładać szybciej niż regenerować. Wtedy umieramy. Jeżeli temperatura naszego ciała odchyli się od normalnego poziomu 36,6°C, zauważamy to; a jeśli wzrośnie o więcej niż o pięć stopni, na pewno umrzemy. Tlen, dwutlenek węgla i sól w naszej krwi, hormony wypływające z gruczołów dokrewnych — wszystko to regulowane jest przez mechanizmy, które mają tendencję do opierania się wszelkim niepożądanym zmianom poziomów stężeń tych substancji. Mechanizmy te nazywamy homeostatami; działają one na zasadzie ujemnego sprzężenia zwrotnego, podobnie jak w automatach.
Struktura utrzymywana dzięki homeostazie jest właśnie probierzem naszej tożsamości jako indywidualnych osób. Nasze tkanki zmieniają się za naszego życia: pobierane pokarmy i wdychane powietrze stają się krwią z naszej krwi i kością z naszej kości, a dawne składniki naszej krwi i kości opuszczają codziennie nasze ciało w wydalinach. Jesteśmy tylko wirami na wciąż płynącej rzece; nie substancją niezmienną, lecz stale regenerującą się strukturą.
[…]
Jedno jest w każdym razie pewne: fizyczna tożsamość jednostki nie polega na materii, z której się ta jednostka składa. Współczesne metody znakowania substancji biorących udział w przemianie materii wykazały dużo szybszy, niż dawniej uważano za możliwe, cykl odnawiania się nie tylko w odniesieniu do całego ciała, lecz także do każdej jego części. Biologiczna indywidualność organizmu zdaje się polegać na pewnej ciągłości procesu i na pamiętaniu przez organizm skutków jego wcześniejszego rozwoju. Jak się wydaje, dotyczy to również rozwoju umysłowego. Operując pojęciami mającymi zastosowanie do elektronowych maszyn liczących, indywidualność umysłu polega na zachowaniu dawniejszego programowania i pamięci oraz na stałym rozwoju według uprzednio wytyczonych linii.
|
obiekt żywy
|
|