CŻC - cykl życiowy człowieka

Piaget has characterized two aspects of children's theory of the world: animism, the tendency to regard objects as living and endowed with will, and artificialism, the idea that everything is made by someone for a special purpose. When a six-year-old is asked what the sun is made of, the reply is 'Of fire.' But how? 'Because there is fire up there.' But where did the fire come from? 'From the sky.' How was the fire made in the sky? 'It was lighted with a match .. .' There is a spontaneous tendency towards animism, for the child to believe as if nature were charged with purpose and as if chance did not exist. When a child says the sun follows us, the child attributes purposiveness to the sun. But when asked 'What is a fork?', the reply is 'It is for eating with' - an artificialist response.

In very general terms, children learn by direct experience, authority, intuition and logic. All of these lead to a common-sense view of the world, but not to a scientific one.

Etapy te zostały określone na podstawie werbalnych reakcji dzieci na pytania dotyczące problemów moralnych. Zależnie od rodzaju wychowania i treningu, człowiek może zatrzymać się na dowolnym szczeblu tej drabiny. Większość ludzi osiąga czwarty i piąty etap. Na czwartym etapie ludzie są mniej więcej na tym samym poziomie moralności, jaki osiągają stada pawianów i szympansów.

Poszukując nowego ujścia dla swej energii twórczej, postanowił uczyć nowe pokolenie artystów tego wszystkiego, czego sam się nauczył, robiąc filmy. I jak sądził, po kilku kluczowych ulepszeniach, znalazł do tego idealne miejsce.

Moim zdaniem kondycja człowiecza jest w ogólnych zarysach niezmienialna, cechuje ją niedoskonałość (skażenie natury ludzkiej), nierówność, działanie cząstkowe dokonywane poprzez środki materialne, konieczność stosowania wyjść kompromisowych i prowizorycznych.

Kiedy wychodzimy z młodzieńczego etapu zależności, nie jesteśmy tak naprawdę gotowi na przejście do etapu całkowitej niezależności. Nosimy bowiem w sobie nawyk uczenia się z książek i od nauczycieli, który w dużej mierze nie nadaje się do praktycznej fazy samokształcenia lub życia, które nadejdzie później. Zwykle jesteśmy nieco naiwni społecznie i nieprzygotowani do politycznych gier, w które grają ludzie. Wciąż niepewni co do naszej tożsamości, uważamy, że w świecie pracy liczy się zdobywanie uwagi i nawiązywanie przyjaźni. A te błędne przekonania i naiwność zostają brutalnie ujawnione w świetle realnego świata.

When we emerge from the youthful state of dependency, we are not really ready to handle transition to an entirely independent phase. We carry with us the habit of learning from books or teachers, which is largely unsuited for the practical, self-directed phase or life that comes next. We tend to be somewhat socially naive and unprepared for the political games people play. Still uncertain as to our identity, we think that what matters in the work world is gaining attention and making friends. And this misconceptions and naivety are brutally exposed in the light of the real world.

Probably the main characteristic of the trained thinker is that he does not jump to conclusions on insufficient evidence as the untrained man is inclined to do.

[Jako dzieci jesteśmy programowani przez czynniki zewnętrzne – przyp. JF]

Na przerwach manifestowaliśmy swoje zainteresowanie na różne sposoby, począwszy od głośnych prowokacji słownych, przez popisy sprawności fizycznej, a skończywszy nawet na bójkach. Miało to coś wspólnego z walkami lwów o względy samicy, ale różnica polegała na tym, że nie chodziło tu o żadne konkretne uczucia, tylko o popisy i zwracanie na siebie uwagi.

Lehman has collected some interesting data about man's most creative time of life. He extracted data from sources such as A Series of Primers of the History of Medicine and An Introduction to the History of Medicine, and found that the maximum output of people born between 1750 and 1850 was during the decade of life 30 to 39 years. Taking this as 100 per cent, the output for the decade 20—29 years was 30—40 per cent; for 40-49 years, 75 per cent; 50-59 years, about 30 per cent. Probably man's inventiveness and originality begins to decrease at an early age, possibly even in the 20s, but this is offset by increased experience, knowledge and wisdom.

With advancing age most minds become less receptive to new ideas suggested by others and probably also arising from their work or thinking. William Harvey stated that no man over forty accepted the idea of the circulation when he first advanced it. The reason why many lose their productivity about middle age is often simply due to their having taken on administrative responsibilities that do not allow time for research. In other cases indolence develops with middle age and security, and drive is lost. Contact with young minds often helps to preserve freshness of outlook. Whatever the reasons for the frequent falling off of productivity after middle age, its occurrence shows that accumulation of knowledge and experience is not the main factor in successful research.

I jak wielu nastolatków, każde zdanie zaczynał od "JA".

Nie myślą samodzielnie ani nie są twórczy intelektualnie; nie potrafią oprzeć się zalewowi nowoczesnej sofistyki. Niektórzy z nich poddają się po jednym czy dwu niezrozumiałych kursach, przekonani, że myślenie to strata czasu, i w wieku dwudziestu pięciu lat popadają w letargiczny cynizm lub stają się bezradnymi babbitami. Inni akceptują to, co słyszą, przyjmując wszystko ślepo i dosłownie – ci stają się dzisiejszymi aktywistami.

Hitler i jego instruktorzy znają psychologię chłopców – wykorzystują każdy instynkt, każdą wykluwającą się emocję, by wlać dusze nazistowskich chłopców w formy, w których niedługo zastygną na resztę życia.

Co taka opowieść – jedna z całej serii, wszystkich równie szczegółowych, jednakowo fascynujących przez odwołanie się do prymitywnych, zwierzęcych emocji – może zrobić z umysłem dziesięcioletniego chłopca? Odpowiedź na to pytanie pozostawię psychologom dziecięcym.

Zawsze byłem ciekaw, czego chłopcy będący na etapie wielbienia bohaterów są uczeni o samym Hitlerze. Wiedziałem, że każdy instruktor ma go ubóstwiać, nazywać Zbawcą Niemiec.

Jeden z chłopców przyniósł mi inną książkę, zatytułowaną Heil unserem Führer (Witaj Przywódco) [...] napisaną przez Friedricha Wolfganga Lindenberga i oficjalnie zalecaną przez Partię. Powiedziano mi, że rozprowadzono ponad dziewięćset osiemdziesiąt pięć tysięcy jej egzemplarzy. Hitler osobiście przejrzał książkę i zatwierdził ją jako prawdziwą i godną rekomendacji opowieść o nim samym, przeznaczoną dla niemieckich chłopców w wieku od dziesięciu do czternastu lat. Ma ona formę gawędy młodego Bannenführera, dowódcy oddziału młodzieży, opowiadającego podwładnym o życiu Hitlera, gdy wszyscy siedzą przy ognisku po pogrzebie młodego towarzysza, który stracił życie, walcząc za Führera.

Hitler Austriak, Hitler polityczny oportunista, demagog, stał się w tej oficjalnej biografii postacią w aureoli, wojownikiem o duszy świętego, przywódcą, na którego czole Bóg złożył pocałunek.