lider

„Wielka czułość” połączona z pasją, która pozwala skłonić innych do tego, by „biegli z maksymalną prędkością ku perfekcji”. Napędzane miłością przywództwo nie jest gnaniem innych do przodu bez względu na ich aspiracje, dobrostan lub osobiste potrzeby. Nie jest to również bycie przemiłym menadżerem – równiachą patrzącą przez palce na kiepskie wyniki pracownika, które mogą w przyszłości zaważyć na jego dalszym rozwoju zawodowym. Kierujący się miłością przywódcy pragną widzieć jak ukryty potencjał rozkwita, i robią co mogą, by w tym pomóc. Ujmując to prościej: kiedy dzieci, uczniowie, studenci, lekkoatleci lub pracownicy realizują w pełni swój potencjał? Wtedy, gdy ci, którzy są ich rodzicami, nauczycielami, trenerami lub menadżerami, budzą zaufanie, wspierają, zachęcają, odkrywają ich możliwości oraz wyznaczają wysokie standardy.

1. wyznaczanie kierunku: czyli a/. tworzenie wizji przyszłości (często odległej) i b/. tworzenie strategii potrzebnej do realizacji tej wizji;
   
2. jednoczenie ludzi: komunikowanie kierunku w słowach i czynach tym wszystkim, których współpraca może być potrzebna, aby stworzyć zespoły i koalicje rozumiejące wizje i strategie oraz uznające ich ważność;
   
3. motywowanie i inspirowanie: pobudzanie ludzi do przezwyciężania poważnych przeszkód (politycznych, biurokratycznych oraz tych związanych z zasobami), które stoją na drodze do zmiany, poprzez zaspokajanie podstawowych, a często niespełnionych ludzkich potrzeb;
   
4. i wreszcie: w wyniku tych pierwszych trzech ról – dokonywanie zmiany, często radykalnej.
   

1. są przywódcami dla samych siebie, inspirując innych swoim przykładem i tworząc środowiska większej miłości niż bojaźni,
2. znajdują aptissimi i pracują nad ich rozwojem,
3. pomagają podwładnym znaleźć ich wewnętrzne „dźwignie” uruchamiające pełne motywacji działanie,
4. ufają i okazują wsparcie tym, którzy są „na miejscu”.

1. Doceń swoją godność i wielki potencjał.
2. Zidentyfikuj swoje słabe strony i przywiązania, które uniemożliwiają realizację potencjału.
3. Wyartykułuj wartości, z którymi się utożsamiasz.
4. Wyznacz sobie osobiste cele.
5. Wykształć w sobie światopogląd: określ swoje stanowisko, zdecyduj, czego chcesz i jakie relacje będziesz nawiązywał z innymi.
6. Dostrzeż mądrość i wartość examenów i zobowiąż się do ich wypełniania (codzienny, autorefleksyjny nawyk przywracania skupienia na priorytetach oraz wyciągania nauk z sukcesów i porażek).

1. rozumienie swoich mocnych i słabych stron, wyznawanych wartości i światopoglądu,
2. śmiałe wprowadzanie innowacji oraz przystosowywanie się w taki sposób, by móc zaakceptować zmieniający się świat,
3. przyciąganie innych pozytywnym i pełnym miłości nastawieniem,
4. dodawanie sobie i innym energii do działania przez rozbudzanie heroicznych ambicji.

1. Wyznacz swojemu zespołowi cel na granicy jego możliwości.
2. Ten cel muszą rozumieć i akceptować wszyscy. Jeden zbuntowany może zniweczyć pracę całego zespołu. Dlatego czasami będziesz musiał poświęcić najlepszych.
3. Zwalcz mity o konkurentach nie do pokonania i ograniczeniach nie do przejęcia.
4. Ustal reguły gry. Przestrzegaj ich bezwzględnie.
5. Zwracaj uwagę na szczegóły - generalia tworzą się same.
6. Ciężka, monotonna praca musi być przerywana odpoczynkiem. Każdy odpoczywa, jak chce. Nie ingeruj w prywatne życie członków zespołu.
7. Dyskutuj, ale decyzje podejmuj sam. Muszą być nieodwołalne.
8. Musisz przewyższać grupę, którą prowadzisz. Intelektem, wiedzą, wiarą w sukces. Nie możesz się tego wstydzić. Ale nie możesz też nadużywać swojej przewagi.
9. Niczego nie udawaj. Spontaniczność się opłaca
10. Bez naturalnej charyzmy nie pociągniesz za sobą ludzi. Ale charyzma bez kompetencji nic nie jest warta.
11. Ludzie to egoiści, wykorzystaj to.
12. Pieniądze motywują. Ale lepiej płać mało według jasnych reguł niż dużo i spontanicznie. Jednak system w którym motywuje tylko i wyłącznie kasa, nie jest skuteczny.
13. Stagnacja to śmierć zespołu. Nie pozwól na nią. Jeśli nie ma rozróby, wywołaj ją.
14. Nie płacz nad porażkami, ale też nie przedstawiaj ich jako zwycięstwa. Wyciągaj z klęsk racjonalne wnioski.
15. Czasami warto postawić na słabszych, oni są lepiej zmotywowani.
16. Nie bój się rozstania. Dobry trener musi wiedzieć, kiedy powinien odejść.